High

Line

Piet Oudolf. Wie kent hem niet zou ik zo zeggen. Ik, tot vandaag, ook niet. Maar vandaag trots geworden op deze Nederlandse tuinarchitect.
Vandaag afgedaald naar het zuiden om op te klimmen naar High Line Park. Deze voormalige spoorlijn werd al heel lang niet meer gebruikt dus reden genoeg om het af te breken zou je dan zeggen maar niks is minder waar. Kom laat ons de brede ijzeren trap naar boven klimmen. Waar het groen ons al vanaf beneden ons toewuift in het warme weer met een klein licht briesje. Zodra je hoofd boven het maaiveld uitkomt zie je al direct het groen in de ogen prikken. Een oase van geplande geplante wilderigheid. Geen spoorbomen maar berken, tussen de sporen en bielzen gepland die ons niet voor het rode licht laat wachten. De rode lichten zijn ver beneden ons. De ogen slecht geprikkeld door een varen hier een grasje daar. Een boompje daar en een stuikje hier. Hoe mooi en verkoelend opgezet. Alsof er een engel mer groene vingers aan het werk is geweest. De paden die overlopen in bankjes en om iedere bocht een ander spannend element.

 Aangezien het een spoorbaan is kan het ook niet anders of het is een erg langgerekt park. Of erg breed het is maar hoe je jezelf door het park voortbeweegt. Op dit moment is het 1,6 km lang en loopt van Gansevoort Street tot 30th Street. Maar er wordt nog een stukje aangeplakt en dan is het in totaal 2,33 km lang. Maar onze Piet heeft het dus ontworpen. Petje af. En nu allemaal naar zijn privé tuin.